Subscribe
Choć wydaje się, że lewica w tej chwili wygrywa, prawica może na wiele sposobów reagować rozważnie i inteligentnie…
Istnieje kilka powodów, o których wspomniałem w innym miejscu , dla których lewica zyskała na popularności w ostatnich latach, nie tylko wśród młodych. Z porządku dziennego zniknęły kwestie polityczne, które kiedyś jednoczyły, a nawet definiowały prawicę (w szerokim tego słowa znaczeniu jako nie-socjalistów): wyraźne i aktualne zagrożenie ze strony komunizmu podczas zimnej wojny; oraz wybór między kapitalizmem z jednej strony a publiczną własnością środków produkcji z drugiej. Zachód wygrał zimną wojnę, a prawica zobaczyła, jak jej najsilniejsze argumenty znikają w powietrzu. Niektóre wszechobecne trendy społeczne były również korzystne dla lewicy. Coraz więcej ludzi jest uzależnionych od rządu jako źródła utrzymania, jako pracownicy publiczni lub beneficjenci rządowych świadczeń i przysług. Dla nich dochód nie ma być zarabiany, ale zbierany. Co więcej, szkoły, od przedszkola po uniwersytet, zostały przejęte przez nowych kolektywistów, którzy myślą o ludziach w kategoriach rasy, płci czy klasy, a nie jako jednostki. Dla nich akademia powinna być miejscem studiowania skarg, a nie wolnej konkurencji pomysłów.
Fantazje lewicy
Lewica odrzuca tradycję polityczną wywodzącą się z Zachodu, ale obecną wszędzie, tradycję własności prywatnej, wolnego handlu i ograniczonego rządu. Co mogą z tym zrobić ci z nas, którzy popierają tę tradycję, polityczną prawicę? Jedna, być może sprzeczna z intuicją, ale nie do końca nieprawdopodobna, brzmi: nic. Fala się odwróci. Ludzie opamiętają się, sprawy same się ułożą. Młodych zwykle motywuje nadzieja, a starsze pokolenia strach, i dlatego młodzi lubią długie listy życzeń oferowane przez lewicę. Wkrótce odkryją, że są to głównie fantazje. Wszystkie młode pokolenia w końcu to robią, gdy dorosną. Nie ma mowy na przykład, żeby ten cieszący się obecnie złą sławą procent mógł sfinansować wszystkie materialne potrzeby pozostałych dziewięćdziesięciu dziewięciu procent. W ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat ubóstwo znacznie się zmniejszyło na świecie, nie tylko z powodu wzrostu wolnego handlu (globalizacji). Ohydna instytucja niewolnictwa została wprowadzona wcześniej i trwała dłużej w świecie arabskim niż na Zachodzie i to Zachód podjął działania, aby ją znieść. Choć trudno jest obronić kolonializmu, nie należy zapominać, że ostatnim imperium kolonialnym był Związek Radziecki, podczas gdy Chiny nadal traktują Tybet jak kolonię; mieszkańcy Hongkongu desperacko pragnęli pozostać poddanymi brytyjskimi; a Australia, Kanada i Nowa Zelandia, wszystkie byłe kolonie, są jednymi z krajów odnoszących największe sukcesy pod kilkoma kryteriami; znowu te kraje europejskie, które nigdy nie miały kolonii, Szwajcaria, Luksemburg i Islandia, radziły sobie znacznie lepiej niż dawne imperia kolonialne.
Oczywiście my na Zachodzie powinniśmy uznać ucisk i nędzę wielu grup, które dotychczas ignorowaliśmy lub przeoczaliśmy. Ale jednocześnie musimy zachować poczucie proporcji. Mimo wszystkich swoich wad, Zachód nigdy nie był tak okrutny i bezlitosny jak wschodni despoci (w tym nie tylko faraonowie i Czyngis-chan, ale także Aztekowie i Inkowie ) czy totalitarni władcy XX wieku, od Lenina po Mao . Co więcej, to kapitalizm, dzięki wynalazkom takim jak pigułka, sprzęt AGD i elastyczne godziny pracy, umożliwił kobietom samodzielną karierę zawodową, żeby wymienić jeden ważny przykład.
Rozpoczęła się nowa zimna wojna
Z drugiej strony, podczas gdy zimna wojna między Związkiem Radzieckim a Zachodem zakończyła się haniebną klęską komunizmu w latach 1989-1991, Komunistyczna Partia Chin, odkąd Xi Jinping objął władzę w 2012 roku, rozpoczęła nowa zimna wojna z Zachodem, jako szkocki historyk Niall Ferguson i izraelsko-amerykański strateg Obserwuje Edward Luttwak . Komunistów ośmiela nie tylko ich nowo odkryta siła ekonomiczna, ale także to, co postrzegają jako upadek Zachodu. Kiedy Luttwak spotkała się z chińskim wiceministrem spraw zagranicznych Fu Ying w 2009 roku, u szczytu międzynarodowego kryzysu finansowego, prawie krzyczała: „Ameryka upada! Chiny są gotowe! Czas pokaże, jaki wpływ będzie miała ta nowa zimna wojna, ale na dłuższą metę z pewnością zmieni ona naszą politykę. Historyczne partnerstwo w dziedzinie bezpieczeństwa między Stanami Zjednoczonymi, Wielką Brytanią i Australią, ogłoszone 15 września 2021 r., wysyła jasny sygnał do chińskich komunistów (których nie należy utożsamiać z ich pechowymi poddanymi), że Zachód nie zamierza się poddać.
Przestańcie subsydiować lewicę
Niemniej jednak odpowiedź, że prawica powinna po prostu poczekać i zobaczyć, jest niezadowalająca. Analiza przewagi lewicy sugeruje kilka możliwych odpowiedzi. Po pierwsze, ilekroć prawica ma polityczną szansę, powinna spróbować odwrócić tendencję do coraz większej zależności materialnej od rządu. Przeniesienie jak największej liczby decyzji z sektora publicznego do prywatnego jest nie tylko rozsądną polityką samą w sobie. Dla samego przetrwania prawicy kluczowe jest również to, aby liczba pracowników publicznych oraz osób otrzymujących świadczenia i przysługi rządowe raczej spadała, niż wzrastała. Szlachetną ideą państwa opiekuńczego było to, że nikt nie powinien zostać w tyle, aby nie mógł zapłacić za edukację, opiekę zdrowotną lub bać się starości. Jest jednak coś niestosownego w fakcie, że państwo opiekuńcze szybko się rozrosło w tym samym czasie, w którym znacznie poprawił się standard życia, a wraz z nim zdolność o wiele większej liczby ludzi do dbania o siebie. Świadczenia socjalne powinny być kierowane tylko do tych, którzy nie mogą o siebie zadbać, a nie do tych, którzy mogą, ale nie chcą pracować. Najskuteczniejsza obrona cywilizacji zachodniej polega na jej bazie społecznej, silnym i dynamicznym społeczeństwie obywatelskim, w którym obywatele rozwiązują problemy z własnej inicjatywy, a inwestorzy, przedsiębiorcy i innowatorzy przeprowadzają niezliczone eksperymenty na własne ryzyko i dla własnej korzyści .
Pieniądze mają znaczenie także w środowisku akademickim i mediach. My po prawicy powinniśmy oczywiście szanować lewicową wolność słowa. Ale nie można oczekiwać, że podatnicy sfinansują napaść przebudzonych aktywistów na cywilizację zachodnią. Jak komentuje angielski filozof polityczny John Gray:
Odrzucając staromodne wartości liberalne jako współwinne ucisku i zasadniczo oszukańcze, rozszerzają swoją władzę nie przez perswazję, ale przez społecznie marginalizującą i ekonomicznie rujnującą swoich krytyków. Podobnie jak w pokazowych procesach zaaranżowanych przez „sesje walki” ucznia Lenina, Stalina i Mao, przebudzeni aktywiści domagają się publicznego przyznania się i skruchy od swoich ofiar. Podobnie jak komunistyczne elity, przebudzeni powstańcy dążą do wymuszenia jednolitego światopoglądu pedagogicznym użyciem strachu. Odrzucenie wolności liberalnych kończy się tyranią prawego motłochu.
W Stanach Zjednoczonych lewicowy krzyk latem 2020 roku brzmiał: „Bronić policję”. Rozsądniejsze byłoby zwrócenie środków na tych akademików, którzy dawno temu porzucili jakiekolwiek poszukiwanie prawdy i zamiast tego zajmują się jedynie agitacją polityczną. Należy szanować ich wolność akademicką, ale powinni czerpać dochody z chętnych klientów, a nie zmuszać podatników do ich świadczenia. Jeśli mogą prowadzić programy akademickie, za które inni są gotowi zapłacić, niech tak będzie. Zwolennicy wolnego społeczeństwa nie mogą sprzeciwiać się finansowanym ze środków prywatnych instytucjom edukacyjnym. Ale mają uzasadniony interes w instytucjach finansowanych ze środków publicznych. Tradycyjny argument przemawiający za uniwersytetami państwowymi z pewnością wydaje się atrakcyjny: że powinny istnieć niezależne instytucje, gaje akademickie, otwarte dla zdolnych przybyszów, gdzie filozofowie i naukowcy, w cieniu słońca, niezniechęceni światowymi dążeniami, szukaliby zrozumienia problemów i łamigłówki poprzez wolną konkurencję pomysłów. Ale niestety, jak zauważa Gray, „uniwersytety stały się seminariami religii obudzonej”.
Przedstaw intelektualną argumentację za indywidualną wolnością
Historia XX wieku pokazuje, że małe, dobrze zorganizowane i samoświadome grupy idealistów mogą mieć wielki wpływ. Tak było w przypadku liberałów Ordo w Niemczech, a także wolnorynkowych doradców Reagana i Thatcher. Ale życie to coś więcej niż polityka. Prawica musi również być gotowa do zaangażowania się w poważną wymianę intelektualną z lewicą, nawet jeśli taka gotowość nie zawsze jest odwzajemniana. Wciąż są ludzie, którzy poważnie traktują argumenty i dowody. Takie dyskusje mogą toczyć się na wielu płaszczyznach. Milton Friedman i inni ekonomiści wykazali, że większość socjalistycznych propozycji nie osiąga wyznaczonych celów. Wiele z ich badań zostało wprowadzonych przez wysoce efektywną międzynarodową sieć instytutów badawczych zajmujących się wolnym rynkiem, założoną przez angielski biznesmen Sir Antony Fisher, za radą Friedricha von Hayeka , Atlas Network . Socjalizm nie dostarcza dóbr, podczas gdy kapitalizm tak. Na innym poziomie kreatywni myśliciele, historycy, ekonomiści i naukowcy zwrócili uwagę na wiele możliwości rozkwitu, jakie oferuje wolna gospodarka. To jest coś, co powinno szczególnie inspirować młodych ludzi, motywowanych raczej nadzieją niż strachem, takich jak Students for Liberty, do aktywnych stowarzyszeń na całym świecie. Jak powiedział kiedyś Hayek: „Musimy ponownie uczynić budowanie wolnego społeczeństwa intelektualną przygodą, czynem odwagi”. Na trzecim, bardziej filozoficznym poziomie, argumentem za wolnym społeczeństwem jest po prostu to, że indywidualność stała się naszą tożsamością, jako angielski filozof Michael Oakeshott wymownie potwierdził. Współczesny człowiek przez wieki wykształcił wolę i zdolność dokonywania wyborów, podczas gdy socjaliści zaprzeczają tej tożsamości i pragną zimnego uścisku kolektywu.
The text was translated by an automatic system