Италија го отфрли месото од Шпанија

Контролните органи ги отфрлија филети од диви свињи, од кои Шпанија е еден од главните извозници во ЕУ, бидејќи тие беа значително загадени со олово од куршумите на ловците.

Прашањето за отфрлањето на месото од диви свињи од Шпанија од страна на Италија, поради неговата значајна контаминација со олово, е одраз на сложената динамика што го вклучува јавното здравје, прехранбената индустрија и практиката на лов во Европската Унија. Оваа епизода генерира трговски тензии и покрена суштински прашања во врска со безбедноста на храната и влијанието на ловечките практики врз животната средина.

Италијанските власти неодамна ги отфрлија пратките на месо од диви свињи од Шпанија, главен извозник на производот во ЕУ. Ова потиснување беше предизвикано од високите нивоа на олово откриени во месото, кои произлегуваат од куршумите што ги користеле ловците. Оловото е тежок метал штетен за здравјето на луѓето, особено за децата и трудниците. Неговото голтање може да предизвика голем број здравствени проблеми, вклучувајќи невролошки и кардиоваскуларни оштетувања. Истрагите спроведени од шпанската агенција за безбедност на храната ја потврдија контаминацијата и ги истакнаа тешкотиите во отстранувањето на сите честички на олово од месото. И покрај ова, шпанските ловци не сакаат да ја сменат муницијата што се користи при лов, наведувајќи ја високата цена на алтернативите на олово.

Според регулативите на ЕУ, алармот се очекува кога нивото на олово надминува повеќе од 100 пати од максимално дозволеното во муницијата што се користи за лов. Сепак, контаминацијата со олово може да претставува ризици дури и на пониски нивоа, особено ако се земе предвид акумулацијата со текот на времето и изложеноста на еколошки извори на олово. Овој проблем не ја засега само Шпанија, туку ја вклучува и целата Европска унија, бидејќи пиринејската земја е главен производител и извозник на месо од дивеч. Овој притисок ја истакна потребата за решавање на проблемот на ниво на заедницата, со мерки кои можат да обезбедат безбедност на храната и заштита на јавното здравје.

Сепак, не сите се согласуваат со предложените решенија. Додека шпанските здравствени власти предлагаат ограничување на употребата на оловна муниција во корист на помалку штетни алтернативи, како што се челик, бакар или други легури, ловците се противат на оваа промена, наведувајќи економски причини. Прашањето, исто така, покренува прашања за потеклото и следливоста на месото од дивеч што се продава во Италија. Додека дел од месото доаѓа од источноевропските земји, само ограничено количество може да се смета за италијанско производство, кое доаѓа од контролиран и сертифициран дивеч во регионите на Северна Италија. Овие производи, означени со специфични ознаки за квалитет, претставуваат малцинство во однос на увозот од странство.

Прашањето за олово во месото на дивечот ја нагласува потребата од поголема свест и регулирање на ловните практики и изворите на загадување на животната средина. Важно е да се најде рамнотежа помеѓу зачувување на ловечката традиција и заштита на јавното здравје и животната средина. Отфрлањето на месото од диви свињи од Шпанија од страна на Италија е само еден од симптомите на поголем проблем кој бара координиран одговор на европско ниво. Безбедноста на храната и заштитата на јавното здравје мора да бидат приоритети, притоа настојувајќи да се осигура дека практиките на лов се одржливи и еколошки. Исто така, покренува прашања за актуелните политики и регулативи во врска со употребата на олово во ловечка муниција. Овие прописи можеби ќе треба да се преиспитаат и ажурираат за да се обезбеди безбедност на храната и да се заштити јавното здравје. Ова може да вклучи преглед на максимално дозволените прагови за олово во ловечката муниција и воведување построги ограничувања за употребата на олово во одредени еколошки чувствителни области.

Понатаму, контаминацијата со олово во месото на дивечот ја нагласува потребата за поголема соработка и размена на информации меѓу земјите-членки на ЕУ. Важно е здравствените власти и властите за храна во различни земји да соработуваат за ефикасно следење и справување со ризиците за јавното здравје кои произлегуваат од контаминација од олово и други извори. Прашањето за отфрлање на месото од дива свиња од Шпанија покренува пошироки прашања за одржливоста на ловните практики и влијанието на прехранбената индустрија врз биодиверзитетот и животната средина. Важно е да се усвојат пристапи и практики за управување со дивиот свет кои се еколошки одржливи и сметка за влијанија врз здравјето на луѓето и животинската популација.

Алесандро Фиорентино