Włochy odrzucają mięso z Hiszpanii

Organy kontrolne odrzuciły filety z dzika, których Hiszpania jest jednym z głównych eksporterów do UE, ponieważ były one w znacznym stopniu zanieczyszczone ołowiem pochodzącym z pocisków myśliwskich.

Kwestia odrzucenia przez Włochy mięsa dzika z Hiszpanii, ze względu na jego znaczne zanieczyszczenie ołowiem, jest odzwierciedleniem złożonej dynamiki obejmującej zdrowie publiczne, przemysł spożywczy i praktykę polowań w Unii Europejskiej. Ten epizod spowodował napięcia handlowe i wywołał kluczowe pytania dotyczące bezpieczeństwa żywności i wpływu praktyk łowieckich na środowisko.

Włoskie władze niedawno odrzuciły dostawy mięsa dzika z Hiszpanii, głównego eksportera tego produktu do UE. Spowodowane to było wysokim poziomem ołowiu wykrytym w mięsie, pochodzącym z pocisków używanych przez myśliwych. Ołów jest metalem ciężkim szkodliwym dla zdrowia ludzkiego, zwłaszcza dla dzieci i kobiet w ciąży. Jego spożycie może powodować szereg problemów zdrowotnych, w tym uszkodzenia neurologiczne i sercowo-naczyniowe. Dochodzenia przeprowadzone przez Hiszpańską Agencję Bezpieczeństwa Żywności potwierdziły zanieczyszczenie i podkreśliły trudności w usunięciu wszystkich cząstek ołowiu z mięsa. Mimo to hiszpańscy myśliwi niechętnie zmieniają amunicję używaną podczas polowań, powołując się na wysokie koszty alternatyw ołowianych.

Zgodnie z przepisami UE, alarm jest oczekiwany, gdy poziom ołowiu przekracza ponad 100-krotnie maksymalny dozwolony poziom w amunicji używanej do polowań. Zanieczyszczenie ołowiem może jednak stanowić zagrożenie nawet przy niższych poziomach, zwłaszcza biorąc pod uwagę akumulację w czasie i narażenie na środowiskowe źródła ołowiu. Problem ten dotyczy nie tylko Hiszpanii, ale całej Unii Europejskiej, ponieważ kraj iberyjski jest głównym producentem i eksporterem mięsa zwierząt łownych. Ten sprzeciw uwypuklił potrzebę rozwiązania problemu na poziomie społeczności, za pomocą środków, które mogą zapewnić bezpieczeństwo żywności i ochronę zdrowia publicznego.

Jednak nie wszyscy zgadzają się z proponowanymi rozwiązaniami. Podczas gdy hiszpańskie organy ds. zdrowia sugerują ograniczenie stosowania amunicji ołowianej na rzecz mniej szkodliwych alternatyw, takich jak stal, miedź lub inne stopy, myśliwi sprzeciwiają się tej zmianie, powołując się na względy ekonomiczne. Kwestia ta rodzi również pytania o pochodzenie i identyfikowalność dziczyzny sprzedawanej we Włoszech. Podczas gdy część mięsa pochodzi z krajów Europy Wschodniej, tylko ograniczona ilość może być uznana za włoską produkcję, pochodzącą z kontrolowanej i certyfikowanej dziczyzny w regionach północnych Włoch. Produkty te, oznaczone specjalnymi znakami jakości, stanowią mniejszość w porównaniu z importem z zagranicy.

Kwestia ołowiu w mięsie zwierząt łownych podkreśla potrzebę większej świadomości i regulacji praktyk łowieckich oraz źródeł zanieczyszczenia środowiska. Ważne jest znalezienie równowagi między zachowaniem tradycji łowieckiej a ochroną zdrowia publicznego i środowiska. Odrzucenie przez Włochy mięsa dzików z Hiszpanii jest tylko jednym z symptomów większego problemu, który wymaga skoordynowanej reakcji na poziomie europejskim. Bezpieczeństwo żywności i ochrona zdrowia publicznego muszą być priorytetami, przy jednoczesnym dążeniu do zapewnienia, że praktyki łowieckie są zrównoważone i przyjazne dla środowiska. Pojawiają się również pytania o obecną politykę i przepisy dotyczące stosowania ołowiu w amunicji myśliwskiej. Przepisy te mogą wymagać ponownej oceny i aktualizacji w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia publicznego. Mogłoby to obejmować przegląd maksymalnych dopuszczalnych progów dla ołowiu w amunicji myśliwskiej i wprowadzenie surowszych ograniczeń dotyczących stosowania ołowiu w niektórych obszarach wrażliwych środowiskowo.

Ponadto skażenie ołowiem w mięsie zwierząt łownych podkreśla potrzebę ściślejszej współpracy i wymiany informacji między państwami członkowskimi UE. Ważne jest, aby organy ds. zdrowia i żywności w różnych krajach współpracowały ze sobą w celu skutecznego monitorowania i przeciwdziałania zagrożeniom dla zdrowia publicznego wynikającym z zanieczyszczenia ołowiem i innymi źródłami. Kwestia odrzucenia mięsa dzika z Hiszpanii rodzi szersze pytania dotyczące zrównoważonego rozwoju praktyk łowieckich i wpływu przemysłu spożywczego na różnorodność biologiczną i środowisko. Ważne jest, aby przyjąć podejście i praktyki zarządzania dziką przyrodą, które są zrównoważone ekologicznie i uwzględniają wpływ na zdrowie ludzi i populacje zwierząt.

Alessandro Fiorentino