Зад финансирањето на невладините организации

Едно од досиејата што најмногу ја вжешти европската дебата е несомнено имиграцијата. Од 2015 година до денес, притисокот на миграциските текови се зголемува, оставајќи ги посебно земјите на првото пристигнување со тешка и многу сложена ситуација за управување.

Празнините во европското законодавство секако не се мали, а веќе речиси десет години овој проблем се чини дека сè уште не нашол дефинитивно решение.

Меѓутоа, во последниве месеци е постигнат напредок, бидејќи европските форуми успеаја да ги стават на хартија новите барања и новиот пристап за прашањето на илегалните мигранти.

Конкретно, заклучоците на Европскиот совет од 9 и 10 декември 2007 година покажаа приближување на ставовите меѓу шефовите на држави и влади за зајакнување на надворешната акција, ефективна контрола на надворешните граници и поблиска соработка со земјите на потекло и транзит.

По овој состанок, новиот пакт за азил и миграција исто така беше ревидиран со нови и посоодветни амандмани во јуни 2023 година, иако сè уште се финализира поради противењето на некои земји-членки.

Потоа, во јули 2023 година, јасно и одлучно беше разгледано прашањето за мигрантите кои пристигнуваат од Тунис. Претседателката на Европската комисија, Урсула фон дер Лајен, отпатува за Тунис заедно со италијанскиот премиер Џорџија Мелони и холандскиот премиер Марк Руте, каде што беше потпишан Меморандумот за разбирање ЕУ-Тунис, во кој ЕУ вети да обезбеди европски пакет помош за да се намали притисокот врз европските брегови и да се поттикне Тунис да соработува со европските власти.

Во текот на 2023 година, Европската унија доживеа нов тренд во областа на миграцијата, менувајќи ја својата визија и се согласи на потребата да се фокусира повеќе на надворешната димензија, а не на внатрешната, а исто така мораше подобро и повеќе да соработува со африканските и медитеранските земји воопшто. Затоа, целта се промени од приоритет на внатрешната прераспределба до спречување на илегалните мигранти да влезат на територијата на ЕУ.

И покрај ова, сепак, има некои земји-членки кои се чини дека не се толку обединети во соработката за спречување на илегалната имиграција. Напротив, некои од овие влади донесоа дури и закони за таа цел, предизвикувајќи не малку сомнежи за поврзаноста меѓу познатите невладини организации и самите национални владини тела, поточно Европската левица.

Германија е една од овие земји.

Да се ​​обидеме подобро да разбереме за што се работи и што се случува денес во Европската унија во однос на имиграцијата.

За да го разбереме контекстот во кој се наоѓаме денес, мора да се вратиме во 2022 година. Всушност, во ноември 2022 година, германскиот Бундестаг одлучи да ја финансира United4Rescue, невладина организација основана од Евангелистичката црква во ноември 2019 година, со 2 милиони евра годишно за три години, од 2023 до 2026 година, за вкупно 8 милиони евра. Невладина организација која обединува стотици здруженија кои ги поддржуваат акциите на волонтерите за спасување мигранти на море.

Во тоа време, германскиот парламент рече дека сака да види „значително финансирање“ за бродовите на невладините организации. Сепак, зад оваа одлука се крие прилично значаен потенцијален конфликт на интереси, бидејќи еден од членовите на одборот на United4rescue, Тис Гундлах, е партнер на потпретседателката на Бундестагот и лидер на Партијата на зелените, Катрин Геринг-Екард.

Ситуацијата се развива и доаѓаме во 2023 година, во јуни 2023 година истите тие средства се замрзнати за да се избегнат тензиите во ЕУ. Но, има уште една промена на курсот, и во септември 2023 година, портпаролот на берлинското Министерство за надворешни работи, предводен од Зелената Аналена Баербок, објави дека владата на Олаф Шолц ќе продолжи со значително финансирање за Заедницата на Сант Егидио и невладините организации. Sea Eye и Sos Humanity, да поддржат и цивилно спасување на море и проекти на копно за луѓето спасени на море. „Сос Хуманити“ ќе добие 790.000 евра, сума за која се вели дека покрива само четвртина од годишните потреби.

На овој начин Германија целосно автономно ја финансира невладината организација sos humanity која работи на Медитеранот, без да се земе предвид моменталното сценарио кое го доживуваат земјите кои граничат со морето.

Италија е најпогодена земја. Премиерката Џорџија Мелони реши да му пише писмо на германскиот канцелар Олаф Шолц за да побара појаснување со оглед на недоволната координација на германската страна, што неминовно ќе има сериозни директни последици на италијанска територија и индиректни последици врз европската територија.

На 28 септември, министрите за внатрешни работи на ЕУ се состанаа во Брисел на Европскиот совет за внатрешни работи, со кој претседаваше Фернандо Гранде-Марласка Гомез, шпанскиот министер за внатрешни работи одговорен за тековните работи. Меѓу темите за кои се разговара е, секако, состојбата на преговорите за Пактот за миграција и азил, кој има за цел да ги реформира актуелните европски правила.

Конкретно, дискусијата за текстот на регулативата се фокусираше на аспектот на управувањето со миграциските кризи. Пактот ги утврдува одредбите што треба да се активираат кога земја-членка ќе се соочи со исклучителен број слетувања, настани како што се пандемии или вештачки кризи предизвикани од политички мотивирана експлоатација на мигранти од трети земји.

Очекувано, преговорите за усвојување на текстот беа блокирани од група земји, меѓу кои и Германија, која се противеше на намалување на гаранциите за заштита на барателите на азил. Во пресрет на самитот на 28 септември, германската влада објави дека нашла договор за излез од ќор-сокакот и дека ќе предложи амандмани за да се постигне политичко одобрување на текстот до крајот на состанокот. Нацртот на шпанското претседателство содржеше два амандмани: бришење на членот 5, кој предвидуваше можност за земјите на првото пристигнување да отстапуваат од минималните стандарди за прием во случај на исклучителни текови, и дополнување на членот 1 во кој се наведува дека „хуманитарните операции“ никогаш не може да се смета за фактор во инструментализацијата на мигрантите, со што се легитимизираат активностите на недржавните актери, вклучително и невладините организации финансирани од Германија, без сепак да се регулира нивниот начин на работа. Италијанската влада, изненадена од германскиот предлог, побара повеќе време да ги анализира можните решенија. Во меѓувреме, забележано е присуство на не помалку од седум бродови на невладини организации во централниот Медитеран, од кои четири пловат под германско знаме и се упатуваат кон италијанските пристаништа. Ова се смета за провокативен сигнал, кој Италија го осуди на сите нивоа.

Во овој момент, италијанската делегација предложи нов амандман со кој се наведува дека мигрантите што се превезуваат на бродови на невладини организации мора автоматски да бидат прифатени од државата на знамето на бродот. Импликацијата беше дека беше сосема во ред Германија да се солидаризира со работата на невладините организации, сè додека ги зема назад и мигрантите што ги транспортираше. Поради тоа состанокот беше одложен на барање на Германија.

Во овој момент, се поставува легитимното прашање зошто владата во Берлин, а особено Партијата на зелените, станаа првите силни поддржувачи на невладините организации. Како што веќе беше споменато, освен личните интереси (т.е. Тис Гундлах, член на невладината организација United4rescue, е партнер на Катрин Геринг-Екард, потпретседател на Бундестагот и водечки член на Зелените), може да има многу поважни и релевантни интереси, секако економски, зад овие постапки.

И навистина, со поблиска проверка, како што покажа истрагата на Политико, Партијата на зелените забележа значително зголемување на финансирањето од приватни донатори во последните години. Дури и за 2021 година, донациите за партијата од филантропите и граѓанското општество се близу 3,5 милиони евра, што е дефинитивно ненадмината бројка во споредба со другите партии. За да го ставиме ова во перспектива, партијата на Шолц, СПД, која традиционално се потпира на јавно финансирање и членарина, доби само 175.000 евра донации.

Како што беше анализирано погоре, секако не е тајна дека распределбата на средства за невладините организации кои работат во Медитеранот беше мерка која силно ја посакуваа Зелените и министерката за надворешни работи Аналена Баербок.

Со оглед на претстојните изборни датуми, почнувајќи од европските избори, особено снисходливата политика на Зелените кон светот на невладините организации и здруженија (United4Rescue групи, многу од нив внатрешно), вклучително и нивното инсистирање да се вклучат референци во корист на НВО во Азил Пакт, би можел да има за цел да го подготви теренот за кампања за финансирање на кампањата за следните европски избори. Да беше така, не би се соочиле со искрена желба да им помогнеме на мигрантите, туку со провокација против земјите на прв прием, која би била строго казнета за само прашање на гласови, дозволувајќи им на незаконитоста и криминалот да навлезат повеќе и повеќе, не само во нивните земји, туку и во цела Европа. Ова е неприфатливо сценарио кое мора да се коригира пред да се избрише досега постигнатиот напредок заради парите и моќта, кои сега се чини дека се единствените прерогативи на европската левица.