Subscribe
Од 10 до 12 јули, Неапол ќе биде домаќин на тридневниот собир на европските конзервативци, настан што ги собира младинските делегации, политичките претставници, новинарите и интелектуалците од целиот континент. Меѓу најиновативните активности на програмата е работилницата посветена на вештачката интелигенција, предводена од новинарката на „Ил Секоло д’Италија“, Алис Караза.
Ова нема да биде техничка демонстрација или апстрактен семинар: целта е да се тестира во пракса како вештачката интелигенција може да стане конкретна алатка во служба на политичката работа, подобрувајќи го дијалогот меѓу учесниците, олеснувајќи ја комуникацијата меѓу различните јазици и создавајќи оперативни резимеа корисни за изготвување предлози. „Вештачката интелигенција не е магично стапче, туку алатка. И како и секоја алатка, нејзината вредност зависи од тоа како се користи. Во Неапол нема да зборуваме за тоа апстрактно: ќе ја ставиме на тест“, објаснува Караза.
Практичен експеримент за политика
Вештачката интелигенција нема да остане во позадина: таа активно ќе комуницира со групата – зборувајќи, слушајќи и преработувајќи ја содржината во реално време. Особено, вештачката интелигенција ќе може да ги слуша сите придонеси – дури и ако се зборуваат на различни јазици – и да ги преведува и сумира, овозможувајќи непречен разговор без јазични бариери. Учесниците ќе можат да зборуваат на својот мајчин јазик: вештачката интелигенција ќе биде таа што обезбедува меѓусебно разбирање. „Вежбата што ќе ја водам има за цел да покаже како вештачката интелигенција може да ја олесни колективната интелигенција, да собира придонеси на повеќе јазици, да ги надминува комуникациските бариери и да врати во реално време синтеза корисна за политичката работа. Тоа ќе биде практична работилница, но и симболичен гест“, продолжува новинарот.
Конзервативна употреба на технологијата
Оваа иницијатива добива уште поголемо значење токму затоа што се јавува во конзервативен политички контекст. Далеку од бркање на дигитални трендови или технолошка возбуда, работилницата има за цел да покаже како иновациите можат да се регулираат со одговорност и проникливост, без делегирање на клучни одлуки на алгоритми. „Целта? Да се покаже дека технологијата може да ги направи процесите на донесување одлуки поинклузивни и поефикасни, без да ги замени човечките вештини или да ги израмни културните разлики.“
Во денешниот свет, обележан со слогани за „прогрес“ и честопати некритички употреби на технологијата, конзервативната мисла предлага поселективен, свесен и човечки ориентиран поглед на иновациите: алатка која е корисна само кога е вградена во прецизен културен и политички контекст. „Покрај тоа, не е случајно што ова експериментирање се раѓа во конзервативен контекст. Денес, оние кои сериозно размислуваат за односот помеѓу техниката и одговорноста не ги бркаат дигиталните трендови, туку се обидуваат да ги водат со проникливост. Всушност, предолго време, концептот на напредок се идентификуваше со оние кои го прогласуваа без да знаат како да го управуваат. Но, денес е сè појасно – продолжува Караза – дека перспективата што навистина се проектира кон иднината е онаа способна да избере, да распознае и да даде насока. И честопати конзервативните политички визии предлагаат најконкретни решенија за интегрирање на иновациите без да се изгуби човечката мерка.“
Кон поефикасна политика
Работилницата во Неапол, исто така, има за цел да ги направи меѓународните состаноци поинклузивни – не само јазично, туку и во однос на значајно учество. Премногу често, техничката или јазичната сложеност ги спречува сите целосно да придонесат. Доколку се користи мудро, вештачката интелигенција може да помогне во отстранувањето на овие бариери.
Вистинската иновација не лежи во употребата на самата вештачка интелигенција, туку во начинот на кој таа е интегрирана во конкретен политички процес, ориентиран кон одлуки, синтеза и предлози. Целта не е да се замени човечката интелигенција, туку да се подобри – ослободувајќи време и ресурси за вистинска дебата.
Лабораторија за Европа
Неаполскиот експеримент би можел да стане модел што може да се повтори и во други европски политички контексти. Во ерата кога технолошката брзина ризикува дезориентација, европскиот конзервативизам се претставува како културен компас, способен да избира и да води.
Работилницата предводена од Алис Караза е конкретен пример за тоа како вештачката интелигенција може да се интегрира со трезвеност и чувство на ограничувања во колективниот процес на донесување одлуки – без да се откаже од длабочината на човечката и политичката размена. Политички и симболичен гест, но пред сè предлог: да не се предава иновацијата на реториката, туку да се стави во служба на визија што ги поврзува техниката и мерката, напредокот и одговорноста.