Subscribe
Parlament Europejski rozpocznie dyskusję nad wnioskiem Komisji Europejskiej w sprawie utworzenia unijnej karty osoby niepełnosprawnej.
Siedem lat temu w ośmiu państwach członkowskich (Belgia, Cypr, Estonia, Finlandia, Włochy, Malta, Rumunia i Słowenia) uruchomiono projekt mający na celu sprawdzenie potencjalnych rezultatów takiej inicjatywy. Projekt trwał dwa lata, a jego wyniki zostały opublikowane w 2021 roku.
Badanie było jednak ograniczone do świadczeń dla osób niepełnosprawnych w sektorach kultury, rekreacji, sportu i transportu. Co więcej, charakter legitymacji osoby niepełnosprawnej był dobrowolny, co oznacza, że krajowi usługodawcy w tych czterech sektorach mogli dobrowolnie przystąpić do systemu legitymacji lub nie.
Podstawową ideą było to, że usługodawcy byli zobowiązani do oferowania tych samych korzyści, które zapewniali niepełnosprawnym obywatelom, również posiadaczom kart z pozostałych siedmiu uczestniczących państw członkowskich.
Liczba wyprodukowanych kart wyniosła 316 000, czyli średnio nieco 40 000 użytkowników na państwo członkowskie. Mniej niż 1% wszystkich prywatnych przedsiębiorstw w poszczególnych sektorach przystąpiło do karty, z wyjątkiem sektora kultury w Belgii, gdzie zasięg osiągnął znacznie wyższy poziom 8,4%. Niski poziom uczestnictwa usługodawców, szczególnie w sektorach transportu i sportu, został podkreślony jako wyraźna słabość po zakończeniu okresu próbnego.
Jeśli chodzi o sektory kultury i rekreacji, wynik nie był zbyt zadowalający: Tylko 30% posiadaczy kart uznało, że ich uczestnictwo w kulturze i rozrywce wzrosło dość znacznie lub bardzo znacznie dzięki karcie; podczas gdy 70% uznało, że ich uczestnictwo w kulturze wzrosło nieznacznie lub nie wzrosło wcale.
Sytuacja była jeszcze mniej imponująca w odniesieniu do uczestnictwa w sporcie. Ponad 60% respondentów stwierdziło, że ich udział w zajęciach sportowych w ogóle nie wzrósł, podczas gdy tylko mniej niż 20% uznało, że ich udział w zajęciach sportowych wzrósł dość znacznie lub bardzo znacznie w wyniku wprowadzenia karty.
Tylko Finlandia i Słowenia zgodziły się na włączenie transportu publicznego jako sektora objętego kartą; a tylko 35% respondentów zgłosiło znaczny lub znaczny wzrost w zakresie turystyki zagranicznej, podczas gdy 45% stwierdziło, że w ogóle nie zwiększyło swojej działalności turystycznej za granicą dzięki posiadaniu karty.
Jeśli chodzi o ogólne zadowolenie, 38% użytkowników stwierdziło, że zdecydowanie poleciłoby kartę innym użytkownikom.
Projekt wykazał, że definicje niepełnosprawności różnią się w poszczególnych państwach członkowskich, a tym bardziej w 27 państwach członkowskich UE. Na przykład Finlandia i Rumunia nie uznają upośledzenia umysłowego za integrację niepełnosprawności.
W związku z tym liczba kwalifikujących się osób na państwo członkowskie również znacznie się różniła. Belgia, z populacją przekraczającą 11 milionów, miała tylko 75 000 uprawnionych osób; podczas gdy Estonia, z populacją niewiele przekraczającą 1 milion, ponad dwukrotnie przekroczyła liczbę uprawnionych osób w Belgii.
Konsultowane organizacje społeczeństwa obywatelskiego zgodziły się, że opinie osób niepełnosprawnych nie były brane pod uwagę przy opracowywaniu systemu kart.
Bezpłatny wstęp dla posiadaczy kart był dość wysoki w Rumunii (75%) i znaczący w Słowenii (40%), ale marginalny lub nieistniejący w innych państwach członkowskich, gdzie dominującym modelem była obniżka cen. Na przykład na Malcie obniżka cen w obszarze kultury wynosi od 25% do 49%; w Rumunii obniżki w sektorze sportowym wynoszą od 50% do 74%.
Istniały również różnice w zakresie obniżek cen oferowanych asystentom osób niepełnosprawnych. Przykładowo, bezpłatny wstęp zapewniono na Cyprze, Malcie i w Rumunii; zniżka powyżej 75% została zapewniona tylko na Cyprze; Finlandia, Malta i Rumunia oferowały pewne zniżki w zakresie od 25% do 49%: a Belgia, Estonia i Finlandia wahały się w bardziej oszczędnym spektrum, od 0% do 24%.
Chociaż nie zostało to uwzględnione w projekcie próbnym, Komisja Europejska proponuje obecnie dodanie usług parkingowych do unijnej karty osoby niepełnosprawnej. Teraz Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (EMPL) w Parlamencie Europejskim wraz z Radą Unii Europejskiej musi przedyskutować, czy i jak kontynuować tę inicjatywę.
Źródło zdjęcia: Komisja Europejska