Subscribe
Posiedzenie Rady Europejskiej, które odbyło się 27 czerwca 2025 r. w Brukseli, stanowiło punkt zwrotny dla definicji strategii politycznych i dyplomatycznych Unii Europejskiej. Po szczycie NATO w Hadze przywódcy 27 państw członkowskich omówili trzy główne kwestie: kryzys na Bliskim Wschodzie, wsparcie dla Ukrainy i konkurencyjność gospodarczą, zajmując się wewnętrznymi rozbieżnościami i presją międzynarodową. Dyskusje uwypukliły nie tylko próbę odgrywania przez UE aktywnej roli na scenie globalnej, ale także utrzymujące się podziały polityczne między państwami członkowskimi.
BLISKI WSCHÓD: WNIOSEK O ZAWIESZENIE BRONI
Jednym z głównych rezultatów szczytu był wspólny wniosek o zawieszenie broni w Strefie Gazy i uwolnienie zakładników przetrzymywanych przez Hamas. Przewodniczący Rady Europejskiej Antonio Costa podkreślił znaczenie dyplomacji w regionie i powtórzył, że potrzebne jest trwałe rozwiązanie dla Strefy Gazy. Misje UE działające na terytoriach palestyńskich zostały przedłużone do 30 czerwca 2026 r., z możliwością dostosowania mandatów do zmieniającego się kontekstu. Pomimo zasadniczego porozumienia, w Radzie pojawiły się krytyczne głosy. W szczególności premier Irlandii Micheál Martin potępił słabość europejskiego stanowiska wobec Izraela, oskarżając UE o brak wystarczającej presji, by położyć kres „masakrze niewinnych cywilów”. Równolegle przywódcy potwierdzili swoje zaangażowanie w zapobieganie pozyskaniu przez Iran broni jądrowej, potwierdzając swoje poparcie dla wynegocjowanego rozwiązania irańskiej kwestii nuklearnej.
DOSSIER UKRAINY: IZOLACJA WĘGIER
Poparcie dla Ukrainy znalazło konsensus wśród 26 z 27 państw członkowskich, a jedynym wyjątkiem są Węgry. Premier Węgier Viktor Orbán odniósł się do niewiążącego sondażu przeprowadzonego w jego kraju, zgodnie z którym 95% obywateli sprzeciwia się wejściu Ukrainy do Unii. Mimo to Rada przyjęła konkluzje, które wzmacniają wsparcie wojskowe i przemysłowe dla Kijowa, podkreślając zamiar ściślejszej integracji ukraińskiego przemysłu obronnego z europejskim. Udział prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego w wideokonferencji dodatkowo podkreślił strategiczne znaczenie przypisywane konfliktowi przez UE.
SANKCJE I POLITYKA ENERGETYCZNA: OBAWY SŁOWACJI
Innym głównym tematem był nowy pakiet sankcji przeciwko Rosji, który byłby osiemnastym od początku inwazji. Prezydent Słowacji Robert Fico wyraził jednak zastrzeżenia do propozycji Brukseli dotyczącej odcięcia importu rosyjskiego gazu od stycznia 2028 roku. Fico wezwał do odroczenia głosowania, wskazując na możliwe reperkusje gospodarcze tego środka. Przypadek Słowacji wyraźnie podkreśla napięcie między potrzebą skutecznych sankcji a obawami niektórych państw członkowskich o bezpieczeństwo energetyczne.
EUROPEJSKA OBRONA: W KIERUNKU SKOORDYNOWANEGO PRZEZBROJENIA
Kontynuując prace rozpoczęte na szczycie NATO w Hadze, europejscy przywódcy dyskutowali o wzmocnieniu wspólnej obrony. Komisja i Wysoki Przedstawiciel ds. Polityki Zagranicznej Kaja Kallas otrzymali zadanie przedstawienia do października mapy drogowej, aby osiągnąć cel 5% PKB przeznaczonego na wydatki na wojsko i bezpieczeństwo do 2035 roku. Środek ten oznacza jakościowy skok w ambicjach UE, aby skonsolidować jej strategiczną autonomię w dziedzinie obronności.
STOSUNKI HANDLOWE: DIALOG ZE STANAMI ZJEDNOCZONYMI I MERCOSUR
Handel międzynarodowy był ostatnim punktem porządku obrad Rady. Przywódcy rozmawiali o trwających negocjacjach ze Stanami Zjednoczonymi w celu uniknięcia nałożenia ceł na europejski eksport. Kanclerz Niemiec Friedrich Merz ponownie podkreślił kluczowe znaczenie stosunków transatlantyckich, wzywając również do wznowienia umowy z Mercosurem i zawarcia nowych umów handlowych. Ambicje gospodarcze UE są zatem powiązane z potrzebą wzmocnienia jej konkurencyjności w niestabilnym kontekście globalnym.
EUROPA MIĘDZY JEDNOŚCIĄ A ROZBIEŻNOŚCIAMI
Rada Europejska podkreśliła złożoność europejskiego procesu decyzyjnego. Chociaż UE wyraziła wspólne stanowisko w wielu strategicznych kwestiach, wewnętrzne rozbieżności – w szczególności w odniesieniu do Ukrainy, sankcji i polityki energetycznej – nadal stanowią wyzwanie dla skuteczności i spójności Unii. Szczyt potwierdził jednak gotowość Europy do odgrywania aktywnej i spójnej roli na scenie globalnej, dążąc do równowagi między zasadami, interesami narodowymi i solidarnością polityczną.